ارسلان درگاهی در سال ۱۲۸۱ در تهران متولد شد. به دلیل علاقه به هنر، به مدرسه کمال الملک رفت. در سن پانزده سالگی یادگیری تار و سه تار را با درویش خان آغاز نمود و موفق به دریافت نشان تبرزین طلایی از وی شد. بعدها صفحاتی را با آواز قمرالملوک وزیری و تاج اصفهانی ضبط کرد و شهرت بسیار یافت. وی به دلیل اینکه نمی‌خواست ذوق هنری اش لطمه‌ای به شغل اداری اش بزند، از نام مستعار ” امیر ارسلان ” استفاده کرد. وی هیچگاه به صورت حرفهای به موسیقی نپرداخت و بعدها به دلیل علاقه‌ای که به سه تار داشت، تار را رها کرد.
روح‌الله خالقی وی را مردی با ذوق، مؤدب، لطیفه گو، خوش محضر و دوست داشتنی معرفی می‌کند: ارسلان درگاهی موسیقی را نه برای جلب توجه، بلکه برای علاقهٔ ذاتی اش دنبال می‌کند و در عصری که بسیاری از هنرمندان به نام هنر، موسیقی را به ابتذال کشاندند، وی خود را از آن‌ها جدا می‌گیرد و فقط در محافل آشنا و دوستان می‌نوازد.
شادروان روح الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی ایران مینویسد:
درگاهی سال ۱۲۸۱ در تهران متولد شد. از کودکی به صورت خودآموز سه تار مینواخت و در کنارش برای تعلیم نقاشی به مدرسه کمال الملک هم میرفت و بعدها نزد درویشخان رفت و ردیف تار و سه تار را تکمیل و مفتخر به دریافت نشان تبرزین طلایی درویش شد. سالها بعد صفحاتی از تارنوازی او با نام مستعار امیر ارسلان بهمراه تاج اصفهانی و قمرالملوک به بازار آمد. او به سه تارهای پوستی که از حجم صدای بیشتر و کیفیت صوتی مابین تار و سه تار برخوردارند، دلبستگی زیادی داشت.
شیوه بدیع و منحصر بفرد سه تارش متنوع و جذاب بود. وی به مرور تار را به کنار نهاد و سه تار را مانوس خود قرار داد. او هرگز بصورت حرفهای به موسیقی نپرداخت و ارائه ذوق خود را منحصر به مجالس دوستانه و محافل انس نمود. او مردی باذوق، مودب و بذله گو بود و شور و نشاط و ذوق و عشق جوانیش زبانزد همگان بود و اهتزاز سیمهای سه تارش تارهای دل را میلرزاند و نغمات طربناک سازش، شنونده را به نشاط و رقص می‌‌آورد. درگاهی ۳ مرداد سال ۱۳۵۲ در تهران درگذشت.
